ความเสี่ยงต่อการเกิดซ้ำของโรคในผู้ป่วยสูงอายุที่เป็นโรค MS หลังจากหยุดการรักษา ประเมินความเสี่ยงต่อการเกิดซ้ำของโรคในผู้ป่วยสูงอายุที่เป็นโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง หลังจากหยุดการบำบัดเพื่อปรับเปลี่ยนโรค โรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง (MS) เป็นโรคเรื้อรัง บาคาร่า ซึ่งมักพบในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น โดยทั่วไป เมื่อเริ่มมีอาการ บุคคลจะมีอาการเฉียบพลันหรือกำเริบของอาการทางระบบประสาทใหม่ๆ เป็นระยะๆ เช่น การมองเห็นเปลี่ยนแปลง ชา และอ่อนแรงซึ่งอาจเป็นๆ หายๆ ดูเหมือนเป็นแบบสุ่ม แล้วหายไปเลยหรือไม่สมบูรณ์

สิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของการถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็ก (MRI) ในสมองหรือกระดูกสันหลัง เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อผู้คนอายุมากขึ้น อาการกำเริบครั้งใหม่และการเปลี่ยนแปลงของ MRI จะน้อยลง และผู้ป่วยทั้งสองคนจะทรงตัว หรืออาจเข้าสู่ระยะของความพิการทางระบบประสาทที่ก้าวหน้าอย่างช้าๆ โดยมีการเปลี่ยนแปลง MRI เพียงเล็กน้อย

ไม่มีการรักษาโรค MS แต่ขณะนี้มีวิธีการรักษาเพื่อปรับเปลี่ยนโรค (DMT) มากกว่า 20 วิธีที่อาจลดความเสี่ยงของการโจมตีครั้งใหม่และการเปลี่ยนแปลง MRI ได้อย่างมาก DMT ส่วนใหญ่ได้รับการอนุมัติหลังจากศึกษาเฉพาะผู้ป่วยอายุ 55 ปีหรือต่ำกว่า และยาเหล่านี้ดูเหมือนจะมีผลกระทบมากที่สุดต่อผู้ป่วยอายุน้อยที่มีอาการกำเริบเมื่อเร็วๆ นี้ และมีผลเพียงเล็กน้อยต่อการชะลอความพิการแบบก้าวหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยสูงอายุ

ดังนั้นผลประโยชน์ในผู้ป่วยสูงอายุจึงยังไม่ชัดเจน ในขณะที่ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับ DMT อาจเพิ่มขึ้นตามอายุ การหยุดใช้ DMT เนื่องจากอายุมากขึ้นนั้นสมเหตุสมผลหรือไม่ ยังคงเป็นคำถามสำคัญที่ยังไม่มีคำตอบ

บทความนี้รายงานผลการทดลองทางคลินิกที่เรียกว่า DISCOMS ซึ่งเป็นการทดลองแบบสุ่ม ควบคุม และปกปิดโดยผู้สังเกตการณ์เป็นครั้งแรกในการเลิกใช้ MS DMT ระหว่างเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2560 ถึงกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 นักวิจัยได้คัดเลือกผู้เข้าร่วม 259 คนที่มีอายุมากกว่า 55 ปี ซึ่งไม่เคยมีอาการกำเริบของโรค MS เฉียบพลันเป็นเวลาอย่างน้อยห้าปี และไม่มีรอยโรค MRI ใหม่เป็นเวลาอย่างน้อยสามปีจากศูนย์ MS 19 แห่งในสหรัฐอเมริกา การใช้การกำเริบของโรคใหม่หรือการเปลี่ยนแปลงการสแกน MRI ในช่วงสองปีเป็นผลลัพธ์หลัก การศึกษาถามว่าการยุติการรักษาไม่ด้อยกว่าหรือไม่เมื่อเทียบกับการรักษา DMT ต่อไป มีเพียง 22/259 คน (6/128 ในกลุ่มดำเนินการต่อและ 16/131 ในกลุ่มที่ยุติ) มีเหตุการณ์ใหม่ (การกำเริบของโรคหรือการเปลี่ยนแปลงการสแกน MRI) ด้วยมาตรการนี้ ผู้วิจัยไม่สามารถแสดงการไม่ด้อยกว่าได้ กล่าวคือ การหยุด DMT อาจด้อยกว่าได้ โดยสังเกตว่า 15/22 ของเหตุการณ์ใหม่เป็นรอยโรค MRI ใหม่ 1-2 รอยโรคโดยไม่มีการกำเริบของโรคหรือการเปลี่ยนแปลงด้านความพิการใดๆ และมีผู้เข้าร่วมเพียงสี่คน (ต่อเนื่องหนึ่งราย หยุดการรักษาสามครั้ง) ที่มีอาการกำเริบเฉียบพลัน นอกจากนี้ยังไม่มีการเพิ่มขึ้นของความพิการ คะแนนอาการ การทดสอบการรับรู้ หรือเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ในผู้ที่หยุด DMT

การศึกษาของเรากล่าวถึงข้อกังวลที่สำคัญเกี่ยวกับความเสี่ยงและประโยชน์ของการบำบัดเพื่อปรับเปลี่ยนโรคเมื่อผู้คนมีอายุมากขึ้น วัตถุประสงค์หลักของการศึกษาของเราคือการระบุว่าการหยุดยามีความปลอดภัยหรือไม่ในการพิจารณาผู้ป่วยสูงอายุที่เป็นโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็งและไม่มีการกำเริบของโรคเมื่อเร็ว ๆ นี้ หรือมีกิจกรรม MRI ใหม่ และเป้าหมายของเราคือการประมาณการการกลับเป็นซ้ำของโรคในบริบทนี้"John R. Corboy ศาสตราจารย์สาขาประสาทวิทยา คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยโคโลราโดวิทยาเขตการแพทย์ Anschutz

เขาและเพื่อนร่วมงานสรุปว่า แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถแสดงความไม่ด้อยกว่าด้วยผลลัพธ์หลักนี้ได้ แต่ผู้ป่วยจำนวนมากที่อายุ 55 ปีขึ้นไปที่ไม่กลับมาเป็นซ้ำเป็นเวลาห้าปีหรือมากกว่านั้น อาจรู้สึกว่าความเสี่ยงต่ำของกิจกรรมทางคลินิกใหม่ ๆ ทำให้ การยุติการทดลองเป็นทางเลือกที่สมเหตุสมผลสำหรับพวกเขา

“การศึกษานี้จะช่วยในการตัดสินใจเมื่อผู้ให้บริการด้านสุขภาพและผู้ที่เป็นโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็งหารือกันถึงความเป็นไปได้ในการยุติการบำบัดเพื่อปรับเปลี่ยนโรคเมื่อผู้ป่วยมีอายุมากขึ้น” Corboy กล่าว การศึกษานี้ได้รับทุนจากสถาบันวิจัยผลลัพธ์ที่เน้นผู้ป่วยเป็นศูนย์กลางและสมาคมโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็งแห่งชาติ