นักจิตวิทยาเรียกสิ่งที่ฉันทำว่า การพูดคุยกับตัวเองภายนอก เพื่อแยกความแตกต่างจากการพูดคุยกับตัวเองตามปกติ หรือที่เรียกว่าการพูดคนเดียวหรือบทสนทนาภายใน ผู้คนจำนวนมากทำเช่นนั้น - แค่ดูการแข่งขันเทนนิสถ้าคุณไม่เชื่อฉัน มันถูกมองว่าเป็นเรื่องปกติในขอบเขตที่แน่นอน แม้จะเป็นประโยชน์ แม้ว่าผู้พูดจะแนะนำให้ใช้ดุลยพินิจ เช่นเดียวกับพฤติกรรมปกติอื่นๆ เป็นเรื่องแปลกเช่นกันหากคนสังเกตผิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณอายุยังน้อย ตอนเป็นเด็ก ฉันรู้ว่าถ้าฉันพูดกับตัวเองในโรงเรียน ฉันเสี่ยงที่จะกลายเป็นไอ้บ้านั่นที่คุยกับตัวเอง และความสัมพันธ์ที่เป็นที่นิยมของนักแสดง เช่น โรคจิตเฉียบพลัน การปรับตัวที่ไม่เหมาะสม มีแนวโน้มไปในทางลบ สติกมาทำให้ฉันเงียบ แต่พลังของมันลดลงเมื่อฉันอายุมากขึ้น นอกจากนี้ มองไปรอบ ๆ ผู้คนเดินไปตามถนน พูด คุยและทำท่าทาง มีดอกตูมสีขาวเล็กๆ อยู่ในหู พวกเขาอุทิศให้กับกล้องโทรศัพท์ การพิจารณาว่าคนเดินถนนกำลังพูดถึงผู้ชมที่มองไม่เห็นรายใดกลายเป็นการคำนวณที่ยากเกินกว่าจะแก้ไขได้ ความประหม่าที่จางหายไปและเอฟเฟกต์แปลก ๆ ของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สำหรับผู้บริโภคทำให้ฉันเป็นอิสระ